درفش در شاهنامه - 4 - درفش طوس، فریبرز کاووس و گرازه

950409

بر گزیده هایی از شاهنامه فردوسی 

***

درفش در شاهنامه - 4 - درفش طوس، فریبرز کاووس و گرازه

***

اظهار نظر پروفسور آرتور کریستن سن (Arthur Christensen ) زبان شناس، مورخ و شرق شناس دانمارکی در مورد درفش و پرچم :

« آنگاه که مردمانی دارای " بیرق "، ارتش و پادشاه و نماینده می شوند، می توان گفت که آن زمان نقطه آغاز تمدن آن کشور است » .

***     

درفش طوس:

ز گفت کان طوس نوذر بود / درفشش کجا پیل پیکر بود -

بشد طوس با کاویانی درفش/بپای اندرون کرده زرینه کفش-
یکی پیل پیکر درفش از برش/بابر اندر آورده تابان سرش-
بزرگان که با طوق و افسر بدند/جهانجوی وز تخم نوذر بدند-

و

بدو گفت کان پیل پیکر درفش/سواران و آن تیغهای بنفش-
کرا باشد اندر میان سپاه/چنین آلت ساز و این دستگاه-
چو بشنید گفتار او را تخوار/چنین داد پاسخ که ای شهریار-
پس پشت طوس سپهبد بود/که در کینه پیکار او بد بود-

درفش فریبرز کاووس :

بدو گفت زان سوی تابنده شید /  برآید یکی پرده بینم سپید -

ز دیبای رومی به پیشش سوار / رده بر کشیده فزون از هزار -

بدو گفت کاو را فریبرز خوان / که فرزند شاهست و تاج گوان -

و

پش پشت او دیگرست/چو خورشید تابان بدو پیکرست-
برادر پدر تست با فر و کام/سپهبد فریبرز کاوس نام-

درفش گرازه : 

بپرسید کان سرخ پرده سرای /  به دهلیز چندی پیاده بپای -

 به گرد اندرش سرخ و زرد و بنفش / زهر گونه ای بر کشیده درفش -

درفشی پس پشت  پیکر گراز / سرش ماه زرین و بالا دراز -

چنین گفت کاو را گرازه ست نام / که در جنگ شیران ندارد لگام -

هشیوار از تخمه گیوکان / که بر درد و سختی نگردد ژکان - 

و

درفش گرازه ست پیکر گراز/سپاهی کمندافگن و رزم ساز-

بهادر امیرعضدی