گفت و گوی نجوا گونه ی رستم با زره رزمش - بخش 1

و.ک(331,1)

برگزیده هایی از شاهنامه ی فردوسی

***

گفت و گوی رستم با زره  رزمش - بخش 1

***

رستم پس از نبردی جانفرسا با اسفندیار، زخم خورده، فرتوت و پریش، خود را به ایوان می کشاند: 

چو رستم بیامد به ایوان خویش / نگه کرد چندی به دیوان خویش - 

زواره بیامد به نزدیک اوی / ورا دید پژمرده و زرد روی - 

بدو گفت رو تیغ هندی بیار / یکی جوشن و مغفری نامدار - 

کمان آر و برگستوان آر و ببر / کمند آر و گرز گران آر و گبر - 

زواره بفرمود تا هر چه گفت / بیاورد گنجور او از نهفت - 

گفت و گوی رستم با زره  رزمش(ببر بیان)، آنسان که در او جان می یابد و بار ِ خواری شکست چنان بر دوش رستم گران آمده ست که فولاد هم بگرید روا ست: 

 چو رستم سلیح نبردش بدید / سر افشاند و باد از جگر بر کشید - 

چنین گفت کای جوشن کارزار / بر آسودی ازجنگ یک روزگار - 

کنون کار پیش آمدت سخت باش / به هر جای پیراهن بخت باش -  

*

و تا جهان ِ جهان، چه سان بجهد:

چنین رزمگاهی که غران دو شیر / به جنگ اندر آیند هر دو دلیر - 

کنون تا چه پیش آرد اسفندیار / چه بازی کند در دم کارزار -