نام و نشان بزرگان، از اسرار مگو - بخش نهم - فرامرز

برگزیده هایی از شاهنامه فردوسی 

***

نام و نشان بزرگان، از اسرار مگو -  بخش نهم - فرامرز

بنا بر عادت و ایجاب، رسمِ نا نوشته ایی، بین یلان و سران برجسته ی سپاه مرسوم بوده ست که نامشان مخفی بماند. یا با نشانی و "آدرس" غلط، حریف را گمراه میکرده اند. و بیش از همه، نام رستم بنا به حفظ " امنیّتِ استراتژیک " نظامی، مخفی می مانده. 

***

فرامرز و نگفتن نام ش به ورازاد*:

ورازاد از قلب لشکر برفت / بیامد به نزد فرامرز تفت -

 بپرسید و گفتش چه مردی بگوی / چرا کرده‌ای سوی این مرز روی - 

سزد گر بگویی مرا نام خویش / بجویی ازین کار فرجام خویش - 

نباید که بی‌نام بر دست من / روانت برآید ز تاریک تن -

فرامرز گفت ای گو شوربخت/منم بار آن خسروانی درخت-
که از نام او شیر پیچان شود/چو خشم آورد پیل بیجان شود-
مرا با تو بدگوهر دیوزاد / چرا کرد باید همی نام یاد -

.........................................‌‌.......................‌‌‌

پ ن:

ورازاد*، شاه سپنجاب:
 همی رفت تا مرز توران رسید / ز دشمن کسی را به ره بر ندید -
 دران مرز شاه سپیجاب بود / که با لشکر و گنج و با آب بود -
ورازاد* بد نام آن پهلوان / دلیر و سپه تاز و روشن روان -

ورازاد*، از گردان تورانی - سی هزار سرباز داشت و در نبرد خونخواهی سیاوش ، با فرامرز جنگید.

ورازاد*، اسیر و کشته بدست فرامرزِ رستم:
 یکی نیزه زد بر کمر بند اوی/ که بگسست زیر زره بند او -
 چنان بر گرفتش ز زین خدنگ/ که گفتی یکی پشه دارد به چنگ -
بیفکند بر خاک و آمد فرود/ سیاووش را داد چندی درود -
 سر نامور دور کرد از تنش/ پر از خون بیالود پیراهنش -

بهادر امیرعضدی