افراسیاب و رگه هایی از انگاره ی خیام اندیشی

و.ک(249)

970628

برگزیده هایی از شاهنامه فردوسی 

***

افراسیاب و رگه هایی از  انگاره ی خیام اندیشی

***

گفتگوی هوم عابد با افراسیاب و رگه هایی از  انگاره ی خیام اندیشی در کلام افراسیاب

*** 

 گفتگوی هوم عابد با افراسیاب، زمانی که افراسیاب ِ فراری از دست کیخسرو، به خرابه ای پناه می برد:

ز گیتی یکی غار بگزید راست / چه دانست کان غار هنگ بلاست -

چو آن شاه را هوم بازو ببست / همی بردش از جایگاه نشست - 

بدو گفت کای مرد باهوش و باک / پرستار دارنده یزدان پاک - 

چه خواهی زمن من کییم درجهان / نشسته بدین غار با اندهان - 

بدو گفت هوم این نه آرام تست / جهانی سراسر پر از نام تست - 

زشاهان گیتی برادر که کشت / که شد نیز با پاک یزدان درشت - 

چو اغریرث و نوذر نامدار / سیاوش که بد در جهان یادگار - 

تو خون سر بیگناهان مریز / نه اندر بن غار بی بن گریز - 

افراسیاب، در واپسین دم حیات، پاسخی خیام گونه به هوم عابد میدهد:

"بدو گفت کاندر جهان بیگناه / کرا دانی ای مرد با دستگاه" - 

"چنین راند بر سر، سپهر ِ بلند / که آید زمن، درد و رنج و گزند" - 

پاسخ افراسیاب به هوم عابد، یادآور انگاره ی تقدیر گرایی خیام.

خیام:

ناکرده گنه در این جهان کیست بگو / آن کس که گنه نکرد چون زیست بگو -

من بد کنم و تو بد مکافات دهی/پس فرق میان من و تو چیست بگو!-

بهادر امیرعضدی