عرفان شرقی و شاهنامه - بخش هفتم - عرفان فرجامین بهرام گور

برگزیده هایی از شاهنامه ی فردوسی

***

عرفان شرقی و شاهنامه - بخش هفتم - عرفان فرجامین بهرام گور:

 چو بشنید بهرام و کرد / ز دانش غم نارسیده نخورد -

بدو گفت کوتاه شد داوری/  که گیتی سه روزست چون بنگری - 

چو دی رفت و فردا نیامد هنوز/نباشم ز اندیشه امروز کوز * - 

چو بخشیدنی باشد و تاج و تخت / نخواهم ز گیتی ازین بیش رخت - 

بفرمود پس تا خراج جهان/ نخواهند نیز از کهان و مهان - 

به هر شهر مردی پدیدار کرد/ سر خفته از خواب بیدار کرد - 

بدان تا نجویند پیکار نیز/  نیاید ز پیکار افگار نیز - 

ز گنج آنچ بایستشان خوردنی/  ز پوشیدنی گر ز گستردنی - 

بدین پرخرد موبدان داد و گفت  /  که نیک و بد از من نباید نهفت - 

میان سخنها میانجی بوید  /  نخواهند چیزی کرانجی ** بوید - 

مرا از به و بتر آگه کنید  /  ز بدها گمانیم کوته کنید - 

پراگنده شد موبد اندر جهان  /  نماند ایچ نیک و بد اندر نهان - 

بران پر خرد کارها بسته شد  /  ز هر کشوری نامه پیوسته شد - 

که از داد و پیکاری و خواسته  /  خرد شد به مغز اندرون کاسته - 

ز بس جنگ و خون ریختن در جهان  /  جوانان ندانند ارج مهان - 

دل آگنده گردد جوان را به چیز  /  نبیند هم از شاه و موبد به نیز - 

برینگونه چون نامه پیوسته شد  / ز خون ریختن شاه دل خسته شد -

.........................................................................................

 پ ن:

* کوز : گوژ ، قوز ، خمیده ، مراد سرافکنده و شرمسار 

** کرانجی : کرانه چی، کناره گیری، متضاد میانجی گری.

بهادر امیرعضدی