برگزیده هایی از شاهنامه فردوسی
***
درخت نیک(شجره ی طیبه ی) کیخسرو "پیامبر"*، از چهار عنصر(عناصر اربعه) ی هنر، نژاد، گوهر و خرد بهره برده و سیراب شده و بی نیاز ازین (چهار) ست.
***
بخش کیخسرو، در شاهنامه:
جهانجوی از این چار، بُد بی نیاز/همش بخت سازنده بود از فراز-
***
به پالیز چون برکشد سرو شاخ/سر شاخ سبزش برآید ز کاخ-
به بالای او شاد باشد درخت/چو بیندش بینادل و نیک بخت-
سزد گر گمانی برد بر سه چیز/کزین سه گذشتی چه چیزست نیز-
هنر با نژادست و با گوهر است/سه چیزست و هر سه به بنداندرست-
هنر کی بود تا نباشد گهر/نژاده بسی دیده ای بی هنر-
گهر آنک از فر یزدان بود/نیازد به بد دست و بد نشنود-
نژاد آنک باشد ز تخم پدر/سزد کاید از تخم پاکیزه بر-
هنر گر بیاموزی از هر کسی/بکوشی و پیچی ز رنجش بسی-
ازین هر سه گوهر بود مایه دار/که زیبا بود خلعت کردگار-
چو هر سه بیابی خرد بایدت/شناسندهٔ نیک و بد بایدت-
چو این چار با یک تن آید بهم/براساید از آز وز رنج و غم-
مگر مرگ کز مرگ خود چاره نیست/وزین بدتر از بخت پتیاره نیست-
جهانجوی از این چار بد بی نیاز/همش بخت سازنده بود از فراز-
................................................................
پ ن:
در تاریخ طبری، از منابع بسیار موثق فرهنگ اسلامی، اشاره شده که کیخسرو پیغمبربوده.
در مجموعه آثار فارسی شیخ اشراق "سهروردی" نیز، کیخسرو از اولیاء خدا(پیامبر نامرسل) محسوب شده.
بهادر امیرعضدی