برگزیده هایی از شاهنامه فردوسی
***
رد یابی دو گانه ی فر و فره ی ایزدی در شاهنامه - بخش (1) -
در باور زرتشت، فره ایزدی، ویژه ی شاهان ست و بن مایه ی "فره ی ایزدی"، بر بینان ِ باور دین بهی استوار ست و بیشتر در عهد گشتاسب و لهراسب ست که واژه ی فره ایزدی در شاهنامه به قید قلم در آمده:
پس این زردهشت پیمبرش گفت/کزو دین ایزد نشاید نهفت-
که چون دین پذیرد ز روز نخست/شود رسته از درد و گردد درست-
شهنشاه و زین پس زریر سوار/همه دین پذیرنده از شهریار-
همه سوی شاه زمین آمدند/ببستند کُشتی* به دین آمدند-
پدید آمد آن فره ایزدی/برفت از دل بد سگالان بدی-
پر از نور مینو ببد دخمه ها/وز آلودگی پاک شد تخمه ها-
پس آزاده گشتاسپ برشد به گاه/فرستاد هرسو به کشور سپاه-
.............................................................................
پ ن:
کُشتی*
کشتی، کُستی، زنار،
بهادر امیرعضدی