شاهنامه و نبرد یازده رخ - بخش اول- پیران و پیشنهاد نبرد تن به تن به گودرز

برگزیده هایی از شاهنامه فردوسی

***

شاهنامه و نبرد یازده رخ - بخش اول- پیران و پیشنهاد نبرد تن به تن به گودرز 

***

طرح پیران ویسه، سپهسالار افراسیاب تورانی و پیشنهاد به گودرز کشوادگان، پیر و مرشد ِ رستم و سرداران ایرانی

***

 پیران به گودرز:

 کجا داد و بیداد نزدت یکیست / جز از کینه گستردنت رای نیست -

 گزین کن ز گردان ایران سران / کسی کو گراید برگرز گران -

 همیدون من از لشکر خویش مرد / گزینم چو باید ز بهر نبرد -

 همه یک بدیگر فراز آوریم / سران را ز سر سوی گاز آوریم -

 همیدون من و تو به آوردگاه / بگردیم یک با دگر کینه خواه -

  مگر بیگناهان ز خون ریختن / به آسایش آیند ز آویختن - 

پیران:

سپاه دو کشور همه شد تباه / گه آمد که برداری این کینه گاه -

جهان سربسر پاک بیمرد گشت / برین کینه پیکار ما سرد گشت -

ور ایدونک هستی چنین کینه دار / ازان کوهپایه سپاه اندر آر -

تو از لشکر خویش بیرون خرام / مگر خود بر آیدت زین کینه کام -

بتنها من و تو برین دشت کین / بگردیم و کین آوران همچنین -

ز ما هرک او هست پیروز بخت / رسد خود بکام و نشیند بتخت -

گودرز در پاسخ به  نامه ی پیران ویسه (پیشنهاد نبرد تن به تن به جای نبرد همگروه)،  سران و سپهسالاران خودش را فرامی خوانی  و رای آنان را جویا می شود:
سپهبد بفرمود تا موبدان/زلشکر همه نامور بخردان-
بزودی سوی پهلوان آمدند/خردمند و روشن روان آمدند-
پس آن پاسخ نامه پیش گوان/بفرمود خواندن همی پهلوان-
بزرگان که آن نامهٔ دلپذیر/شنیدند گفتار فرخ دبیر-
هش و رای پیران تنک داشتند/همه پند او را سبک داشتند-
بگودرز بر آفرین خواند/ورا پهلوان گزین خواندند-
پس آن نامه را مهر کرد و بداد/به رویین پیران ویسه نژاد-

بهادر امیرعضدی