نظری به دیدگاه مطرحِ زن و فرزندِ دختر از قدیم - (بخش پنجم)

برگزیده هایی از شاهنامه فردوسی 

*** 

 نظری به دیدگاه مطرحِ زن و فرزندِ دختر از قدیم، که رّد و رگه اش تا امروز و امروزی ها نیز تداوم دارد. (بخش پنجم)

*** 

زن از دید سیاوش:

چه آموزم اندر شبستان شاه / « بدانش زنان کی نمایند راه » - 

*** 

زن از دید فردوسی - سودابه "زنِ بد کنش":

به گیتی به جز پارسا زن مجوی / « زنِ بد کنش، خواری آرد به روی » –

 « زن و اژدها هر دو در خاک به / جهان پاک زین هر دو ناپاک به » -

*** 

دختر داشتن - گلایه ی مهراب کابلی.

مهراب کابلی به سیندخت، در باب رودابه:

مرا گفت چون اختر آمد پدید / « ببایستش اندر زمان سر برید » -  

نکشتم بگشتم ز راه نیا/کنون ساخت بر من چنین کیمیا-

*** 

زن از دید فردوسی:

یکی دختری بود پوران به نام / «چو زن شاه شد کارها گشت خام» - 

سرحد داری و سلطنت، کاری ست "مردانه"

*** 

واقعیتِ موجود اینست که مسیرِ تاریخیِ طی شده ی زنان، چندان هم هموار نبوده و "امروز هم  نیست". کوبیدن و هموار کردن این ناهمواری ها صد البته همت، "پایمردی" و تلاشی نفس گیر را می طلبد.

دختر داشتن از دید قیصر، پدر کتایون.

قیصر، گله مند از داشتن دختر، این سنت شکنی کتایون(برگزیدن گشتاسب به همسری) را خوش نمی آید:

بَد، آنست کو را ندانیم کیست / تو گویی همه فره ایزدیست -
چنین داد پاسخ که دختر مباد / که از پرده عیب آورد بر نژاد -
اگر من سپارم بدو دخترم / به ننگ اندرون پست گردد سرم -
هم او را و آنرا که او برگزید / به کاخ اندرون سر بباید برید -

بهادر امیرعضدی