جاهایی که اسکندر پی شگفتی ها گشت - بخش ۱۰ - سخن گفتن اسکندر با مرغ سخنگو

برگزیده هایی از شاهنامه ی فردوسی
***
جاهایی که اسکندر پی شگفتی ها گشت  - بخش ۱۰ - سخن گفتن اسکندر با "سبز مرغ سترگ" مرغ سخنگو:
 سکندر سوی روشنایی رسید/یکی بر شده کوه رخشنده دید-
زده بر سر کوه خارا عمود/سرش تا به ابر اندر از چوب عود-
بر ِ هر عمودی کنامی بزرگ/نشسته برو سبز مرغی سترگ-
به آواز رومی سخن راندند/جهاندار پیروز را خواندند-
چو آواز بشنید قیصر برفت/به نزدیک مرغان خرامید تفت-

مرغ سخنگو:
بدو مرغ گفت ای دلارای رنج/چه جویی همی زین سرای سپنج-
اگر سر برآری به چرخ بلند/همان بازگردی ازو مستمند-
کنون کامدی هیچ دیدی زنا/وگر کرده از خشت پخته بنا-

اسکندر:
چنین داد پاسخ کزین هر دو هست/زنا و برین گونه جای نشست-

مرغ سخنگو:
چو بشنید پاسخ فروتر نشست/درو خیره شد مرد یزدانپرست-
بپرسید کاندر جهان بانگ رود/شنیدی و آوای مست و سرود-

اسکندر:
چنین داد پاسخ که هر کو ز دهر/ز شادی همی برنگیرند بهر-
ورا شاد مردم نخواند همی/وگر جان و دل برفشاند همی-

مرغ سخنگو:
به خاک آمد از بر شده چوب عمود/تهی ماند زان مرغ رنگین عمود-
بپرسید دانایی و راستی/فزونست اگر کمی و کاستی-

اسکندر:
چنین داد پاسخ که دانش پژوه/همی سرفرازد ز هر دو گروه-

مرغ سخنگو:
به سوی عمود آمد از تیره خاک/به منقار چنگالها کرد پاک-
ز قیصر بپرسید یزدانپرست/به شهر تو بر کوه دارد نشست-

اسکندر:
بدو گفت چون مرد شد پاکرای/بیابد پرستنده بر کوه جای-

مرغ سخنگو:
ازان چوب جوینده شد بر کنام/جهانجوی روشندل و شادکام-
به چنگال میکرد منقار تیز/چو ایمن شد از گردش رستخیز-