برگزیده هایی از شاهنامه ی فردوسی
***
اغراق یا بزرگنمایی در شاهنامه ی فردوسی - بخش یازدهم - فریبرز و دژ بهمن
***
اغراق و بزرگنمایی، شگردی هنرمندانه که ردّ و نشان آن را در بسیاری از هنرها از جمله کاریکاتور، مینیاتور، سینما، تاتر، شعر(بویژه غزل)، داستان و ... می توان دید. اغراق، جلوه یی ست از هنر که برای ملموس و مشهود کردن یک واقعیت، آن را پر رنگ و لعاب تر و فراتر از اصل ِ همان واقعیت به رخ می کشد. نبوغ فردوسی در بکار گیری شگرد ِ اغراق، بسیار در شاهنامه دیده می شود. اغراق یکی از ارکان شاهنامه ست.
***
فرازهایی از اغراق در شاهنامه ی فردوسی
***
فریبرز و دژ بهمن:
یکی تیرباران بکردند سخت/چو باد خزانی که ریزد درخت-
تو گفتی هوا پر کرگس شدست/زمین از پی پیل پامس شدست-
نبد بر هوا مرغ را جایگاه/ز تیر و ز گرز و ز گرد سپاه-
درفشیدن تیغ الماس گون/بکردار آتش بگرد اندرون-
تو گفتی زمین روی زنگی شدست/ستاره دل پیل جنگی شدست-
ز بس نیزه و گرز و شمشیر تیز/برآمد همی از جهان رستخیز-
بتیغ و بنیزه برآویختند/همی ز آهن آتش فرو ریختند-
بهادر امیرعضدی