نکوهش ِ آز، در شاهنامه، "بخش چهارم"

برگزیده هایی از شاهنامه ی فردوسی 

***

نکوهش ِ آز، در شاهنامه، "بخش چهارم"

***

همه تلخی از بهر بیشی بود / مبادا که با آز خویشی بود – 

همی بچه را باز داند ستور / چه ماهی به دریا چه در دشت گور  -

 نداند همی مردم از رنج و آز / یکی دشمنی را ز فرزند باز -

شاید ریشه ی اصلی ترس از مرگ، همان حرص و آز برای زیستن ست. واهمه ی بریدن از حیات، مادرِ ترس از مرگ ست. 

بهادر امیرعضدی