« پاک سرشتی رستم »، در شاهنامه فردوسی

و.ک(265)

برگزیده هایی از شاهنامه فردوسی 

*** 

« پاک سرشتی رستم  »، در شاهنامه فردوسی.

*** 

شبی که رستم میهمان شاه سمنگان است و "خفته مست" ، تهمینه "خرامان بیامد به بالین مست":

  چوشد مست و هنگام خواب آمدش / همی از نشستن شتاب آمدش  -

سزاوار او جای آرام و خواب / بیاراست و بنهاد مشک و گلاب  -

 یکی بنده ، شمعی معنبر به دست / خرامان بیامد به بالین مست  -

  دو ابرو کمان و دو گیسو کمند / به بالا به کردار سرو بلند  -

  روانش خرد بود تن جان پاک    تو گفتی که بهره ندارد ز خاک  -

ازو رستم شیر دل خیره ماند   برو بر جهان آفرین را بخواند  -

بپرسید زو گفت نام تو چیست   چه جویی شب تیره کام تو چیست  -

چنین داد پاسخ که تهمینه ام   تو گویی که از غم بدو نیمه ام  -

  کس از پرده بیرون ندیدی مرا    نه هرگز کس آوا شنیدی مرا  -

برهنه چو تیغ تو بیند عقاب / نیارد به نخجیر کردن شتاب  -

 چو این داستانها شنیدم ز تو / بسی لب به دندان گزیدم ز تو  -

 بجستم همی کفت و یال و برت / بدین شهر کرد ایزد آبشخورت  -

ترا ام کنون گر بخواهی مرا / نبیند جزین مرغ و ماهی مرا  -

 یکی آنک بر تو چنین گشته ام / خرد را ز بهر  هوا کشته ام  -

  و دیگر که از تو مگر کرگار / نشاند یکی پورم اندر کنار  -

سه دیگر که اسب ات به جای آورم / سمنگان همه زیر پای آورم  -

   چو رستم بر انسان پری چهره دید / ز هر دانشی زد او بهره دید  -

بفرمود تا موبدی پر هنر / بیاید بخواهد ورا از پدر  - 

بهادر امیرعضدی