برگزیده های از شاهنامه ی فردوسی
***
"مانیفست" یا "کلام اول و آخر" گوهر بار حکیم بزرگوار طوس، در قالب اندرز های داهیانه ی بزرگمهر دانشور، در "دیالوگی" شیرین و شنیدنی با موبدان دربار کسرا انوشیروان
***
کسرا انوشیروان:
هرانکس که دارد به دل دانشی/ بگوید، مرا زو بود رامشی -
موبد،
بپرسید کان کس که بد کرد و مرد / ز دیوان*، جهان نام او را سترد -
هران کس که نیکی کند بگذرد / زمانه نفس را همی بشمرد -
پرسشی فلسفی، "چرا بایست نیکی را ستود. آنگاه که داس مرگ، به غدر و غیظ، خوب و بد را به یکسان درو میکند":
"چه باید همی نیکویی را ستود / چو مرگ آمد و نیک و بد را درود" -
بزرگمهر:
چنین داد پاسخ که کردار نیک / بیابد بهر جای بازار نیک -
نمرد آنک او نیک کردار مرد / بیاسود و جان را به یزدان سپرد -
وزان کس که ماند همی نام بد / از آغاز بد بود و فرجام بد -
"بازماندگان بدکار، آسوده نی یند. زیرا مرده ی بدکار، بنیاد بد را گذارده باشد"
"نیاسود هرکس کزو باز ماند / وزو در زمانه بد آواز ماند" -
..................................................................................
* دیوان، دفتر