پند های شاهنامه فردوسی - بخش (۱۲) - بی خردی، بی تدبیری، بی مهری زمان، بازی روزگار ،بدی، انتخاب شغل

برگزیده هایی از شاهنامه ی فردوسی

***

پند های شاهنامه فردوسی - بخش (۱۲) - بی خردی، بی تدبیری، بی مهری زمان، بازی روزگار ،بدی، انتخاب شغل

***

گزیده پندهایی در لا به لای گفتار ها و متن شاهنامه، که حکیم بزرگوار طوس، بیشتر در آغاز و فرجام داستان هایش لب به سخن می گشاید.

***

حکیم از بی خردی می گوید:

سری کش نباشد ز مغز آگهی / نه از بتری باز داند بهی  -

*

کسی کو برد آب و آتش به هم / ابر هر دوان کرده باشد ستم -

*

هرانکس که گیرد به دست اژدها / شد او کشته و اژدها زو رها - 

*

حکیم از بی مهری زمان می گوید:

که گیتی نماند همی بر کسی/چو ماند به تن رنج ماند بسی - 

چنین ست کیهان نا پایدار/برو تخم بد تا توانی مکار - 

*

نداند کسی راز گردان سپهر/نه هرگز نماید بما نیز چهر - 

*

هرآنکس که نیکی کند بگذرد/زمانه نفس را همی بشمرد - 

چه باید همی نیکویی را ستود/چو مرگ آمد و نیک و بد را درود - 

*

مباش ایچ گستاخ با این جهان/که او راز خویش از تو دارد نهان -

*

حکیم از بازی روزگار می گوید:

برین گونه گردد همی چرخ پیر   گهی چون کمان ست و گاهی چو تیر -

*

به بد بس دراز است دست سپهر / به بیدادگر برنگردد به مهر-

 حکیم از بدی می گوید:

که تخم بدی تا توانی مکار/چو کاری، برت بر دهد روزگار –

حکیم از انتخاب شغل می گوید:

هم از پیشه ها آن گزین کاندروی/ز نامش نگردد نهان آبروی  -

بهادر امیرعضدی