تغییرات چهره و حرکات شخصیت ها، در واکنش به رویداد ها، در شاهنامه - 3

951222

برگزیده هایی از شاهنامه فردوسی 

***

تغییرات چهره و حرکات شخصیت ها، در واکنش به رویداد ها، در شاهنامه  - 3

***

نبوغ ِ فردوسی در به نمایش در آوردن و توصیف ِ حالت چهره، (میمیک ِ چهره) و حالت ِ حرکات، (ژِست و فیگور) شخصیت ها در واکنش به رویدادهای متفاوت.

***

"بمالید سهراب، کف را به کف" / به آوردگه رفت از پیش صف  -

چو این گفته شد "دست ِ کسری گرفت" / بدو مانده بُد، شاه ایران شگفت -

 ازو نامور "دست بستد به خشم / به تندی ز مزدک بخوابید چشم" -  

چو رستم سلیح نبردش بدید / "سر افشاند و باد از جگر بر کشید" - 

"ز سر شاره ی هندویی برگرفت / برهنه شد و دست بر سر گرفت" -

فرنگیس بشنید "رخ را بخست / میان را به زنار خونین ببست" - 

پیاده بیامد به نزدیک شاه /  "به خون رنگ داده دو رخساره، ماه" -

"همی ناخنش پر ز خوناب کرد" / سپهبد "بروها پر از تاب کرد"  -  

تغییرات چهره و حرکات شخصیت ها، در واکنش به رویداد ها، در شاهنامه - 2

951218

برگزیده هایی از شاهنامه فردوسی 

***

تغییرات چهره و حرکات شخصیت ها، در واکنش به رویداد ها، در شاهنامه  - 2

***

نبوغ ِ فردوسی در به نمایش در آوردن و توصیف ِ حالت چهره، (میمیک ِ چهره) و حالت ِ حرکات، (ژِست و فیگور) شخصیت ها در واکنش به رویدادهای متفاوت.

***

 "به کَش کرده دست و زمین را به روی / ستردند، زاری کنان پیش، روی" - 

چو بشنید مهراب، "بر پای جست / نهاد از برِ دستِ شمشیر، دست" - 

"دژم گشت و دیده پر از آب کرد / بروهای جنگی پراز آب کرد - 

"سپهبد برو ها پر از تاب کرد" / به شاه جهان گفت زین باز گرد - 

به ایوان خویش اندر آمد دژم / "لبی پر ز باد و دلی پر ز غم" -   

"لب مرد برنا پر از خنده شد" / همی گوهر آن خنده را بنده شد - 

وزان پس "دوان، دست کرده به کش" / بیامد بر شاه ِ خورشید فش -

تغییرات چهره و حرکات شخصیت ها، در واکنش به رویداد ها، در شاهنامه - 1

951216

برگزیده هایی از شاهنامه فردوسی 

***

تغییرات چهره و حرکات شخصیت ها، در واکنش به رویداد ها، در شاهنامه  - 1

***

نبوغ ِ فردوسی در به نمایش در آوردن و توصیف ِ حالت چهره، (میمیک ِ چهره) و حالت ِ حرکات، (ژِست و فیگور) شخصیت ها در واکنش به رویدادهای متفاوت.

***

اَبَر آفریننده، کرد آفرین / "بمالید رخسارگان، بر زمین" - 

"بیفشارد شمشیر، بر دست راست / به زور جهاندار، بر پای خاست" - 

چو سهراب ِ شیراوژن، او را بدید / "بخندید و لب را، به دندان گزید" - 

چنین گفت کامد دگر باره گور/به دام خداوند شمشیر و زور-

چو کاووس روی کنیزک بدید/"بخندید و لب را به دندان گزید"-

"ز سر، ماهرویان، گسسته کمند / خراشنده روی و بمانده نژند" -

"همه بندگان، موی کردند باز / فرنگیس، مشکین کمند ِ دراز -

 برید و میانرا به گیسو، ببست" / "به فندق، گل ِ ارغوان را بخست" -

به آواز بر جان افراسیاب / همی کرد نفرین و "می ریخت آب" -

"فرنگیس بگرفت گیسو به دست / گل ِ ارغوان را، به فندق بخست" -

 "پر از خون شد آن بُسَد ِ مشک بوی / پر از آب ، چشم و پر از گرد ، روی" -

 "همی اشک بارید بر کوه ِ سیم / دو لاله ز خوشاب شد به دونیم" -

 "همی کند موی و همی ریخت آب" / ز گفتار و کردار ِ افراسیاب - 

همه جامه ها کرده پیروزه رنگ / "دو چشم، ابر ِ خونین و رخ، بادرنگ" - 

بهادر امیرعضدی

"صنعت ِ ادبی ِ ایجاز" در شاهنامه - 6

960128

برگزیده هایی از شاهنامه فردوسی 

***

نبوغ ِ فردوسی در بکار گیری "صنعت ِ ادبی ِ ایجاز" در اثر ِ کوه پیکرش، شاهنامه -  ۶

***

 چو رفتند و دیدند و باز آمدند / نهانی بر او فراز آمدند - 

 پولادوند به رستم :

 بدو گفت، کای مرد ِ رزم آزمای / چه باشیم بر خیره، چندین بپای -

 بگشتند وز دشت، برخاست گَرد / دو پیل ژیان و دو شیر نبرد -

 یکی گفت و پرسید و دیگر شنید / نیاورد کَس، راه بازی، پدید - 

ازان خاک، برداشت و بسترد و برد / به گِردش گرفتند، مردان ِ گُرد - 

نه مانَد، بر و بوم و نه مام و باب / شود پَست، رودابه، با رود ِ آب -

"صنعت ِ ادبی ِ ایجاز" در شاهنامه - 5

960116

برگزیده هایی از شاهنامه فردوسی 

***

 نبوغ ِ فردوسی در بکار گیری "صنعت ِ ادبی ِ ایجاز" در اثر ِ کوه پیکرش، شاهنامه - 5

***

"بسی گفت و بشنید و زد داستان" / سر انجام، او گشت، همداستان -  

"بکُشتم کسی را، که بایست کشت" / که بُد کژ و با راه یزدان، درشت - 

"به خوان و نبید و شکار و نشست" / همی بود با شاه، مهتر پرست -  

"بیفتاد و برخاست و برگشت ازوی / به سوی گله، تیز، بنهاد روی" -  

"چه گویی، چه سازی، چه پاسخ دهی / که جفت ِ تو بادا، مهی و بهی" - 

چو از خواب بیدار شد پیلتن / بدو دشتبان گفت ای اهرمن - 

"چرا اسب در خید بگذاشتی / بر ِ رنج ِ نابرده، بر داشتی" - 

زگفتار او تیز شد مرد ِ هوش / "بجَست و گرفتش، یکایک، دو گوش" - 

"بیفشرد و بر کَند، هر دو، ز بُن" / "نگفت از بد ونیک، با او، سخن" -