نام و نشان بزرگان، از اسرار مگو - بخش دوازدهم - رستم

برگزیده هایی از شاهنامه فردوسی 

***

نام و نشان بزرگان، از اسرار مگو -  بخش دوازدهم - رستم 

بنا بر عادت و ایجاب، رسمِ نا نوشته ایی، بین یلان و سران برجسته ی سپاه مرسوم بوده ست که نامشان مخفی بماند. یا با نشانی و "آدرس" غلط، حریف را گمراه میکرده اند. و بیش از همه، نام رستم بنا به حفظ " امنیّتِ استراتژیک " نظامی، مخفی می مانده. 

***

رستم و نگفتن نامش به هومان

هومان:

 کنون گر بگویی مرا نام خویش / شوم شاد دل سوی آرام خویش -

رستم:

بدو گفت رستم که نامم مجوی / «ز من هرچ دیدی بدیشان بگوی» -

نام و نشان بزرگان، از اسرار مگو - بخش یازدهم - رستم و نگفتن نامش به هومان ویسه

برگزیده هایی از شاهنامه فردوسی 

***

نام و نشان بزرگان، از اسرار مگو -  بخش یازدهم -  رستم

***

بنا بر عادت و ایجاب، رسمِ نا نوشته ایی، بین یلان و سران برجسته ی سپاه مرسوم بوده ست که نامشان مخفی بماند. یا با نشانی و "آدرس" غلط، حریف را گمراه میکرده اند. و بیش از همه، نام رستم بنا به حفظ " امنیّتِ استراتژیک " نظامی، مخفی می مانده. 

***

رستم و نگفتن نامش به هومان ویسه

***

هومان به رستم:

 ز شهر و نژاد و ز آرام خویش / سخن گوی و از تخمه و نام خویش - 

کنون گر بگویی مرا نام خویش / برو بوم و پیوند وآرام خویش - 

سپاسی برین کار بر من نهی / کز اندیشه گردد دل من تهی -

رستم:

بدو گفت رستم که چندین سخن / که گفتی و افگندی از مهر بن -

 چرا تو نگویی مرا نام خویش / بر و کشور و بوم و آرام خویش -

بدو گفت رستم که نامم مجوی/ز من هرچ دیدی بدیشان بگوی-

 چرا آمدستی بنزدیک من / بنرمی و چربی و چندین سخن -

هومان ویسه:

بپرسیدی از گوهر و نام من/بدل دیگر آمد ترا کام من-
مرا کوه گوشست نام ای دلیر/پدر بوسپاسست مردی چو شیر-
من از وهر با این سپاه آمدم/سپاهی بدین رزمگاه آمدم-
ازان باز جویم همی نام تو/که پیدا کنم در جهان کام تو-
کنون گر بگویی مرا نام خویش/شوم شاد دل سوی آرام خویش-

رستم:
بدو گفت رستم که نامم مجوی/ز من هرچ دیدی بدیشان بگوی-
ز پیران مرا دل بسوزد همی/ز مهرش روان برفروزد همی-

بهادر امیرعضدی

نام و نشان بزرگان، از اسرار مگو - بخش دهم - رستم

برگزیده هایی از شاهنامه فردوسی 

***

نام و نشان بزرگان، از اسرار مگو -  بخش دهم - رستم

***

بنا بر عادت و ایجاب، رسمِ نا نوشته ایی، بین یلان و سران برجسته ی سپاه مرسوم بوده ست که نامشان مخفی بماند. یا با نشانی و "آدرس" غلط، حریف را گمراه میکرده اند. و بیش از همه، نام رستم بنا به حفظ " امنیّتِ استراتژیک " نظامی، مخفی می مانده. 

***

رستم و نگفتن نامش به چنکش:

بدو گفت چنگش که نام تو چیست / نژادت کدامست و کام تو چیست - 

بدو گفت رستم که ای شوربخت / که هرگز مبادا گل آن درخت -

 کجا چون تو در باغ بار آورد / چو تو میوه اندر شمار آورد -

 «سر نیزه و نام من، مرگ تست» / سرت را بباید ز تن دست شست -

..................................................................

پ ن:

رستم بیشتر برای رد گم کردن، با ریشخندی رعب آور و خوف انگیز، خود را مرگ، اجل، قضا، جانستان و ... معرفی میکرده. و یا، خود را پهلوانی معرفی میکرده که سپاه ایران، او را به عاریت  از ختن گرفته اند.

نام و نشان بزرگان، از اسرار مگو - بخش نهم - فرامرز

برگزیده هایی از شاهنامه فردوسی 

***

نام و نشان بزرگان، از اسرار مگو -  بخش نهم - فرامرز

بنا بر عادت و ایجاب، رسمِ نا نوشته ایی، بین یلان و سران برجسته ی سپاه مرسوم بوده ست که نامشان مخفی بماند. یا با نشانی و "آدرس" غلط، حریف را گمراه میکرده اند. و بیش از همه، نام رستم بنا به حفظ " امنیّتِ استراتژیک " نظامی، مخفی می مانده. 

***

فرامرز و نگفتن نام ش به ورازاد*:

ورازاد از قلب لشکر برفت / بیامد به نزد فرامرز تفت -

 بپرسید و گفتش چه مردی بگوی / چرا کرده‌ای سوی این مرز روی - 

سزد گر بگویی مرا نام خویش / بجویی ازین کار فرجام خویش - 

نباید که بی‌نام بر دست من / روانت برآید ز تاریک تن -

فرامرز گفت ای گو شوربخت/منم بار آن خسروانی درخت-
که از نام او شیر پیچان شود/چو خشم آورد پیل بیجان شود-
مرا با تو بدگوهر دیوزاد / چرا کرد باید همی نام یاد -

.........................................‌‌.......................‌‌‌

پ ن:

ورازاد*، شاه سپنجاب:
 همی رفت تا مرز توران رسید / ز دشمن کسی را به ره بر ندید -
 دران مرز شاه سپیجاب بود / که با لشکر و گنج و با آب بود -
ورازاد* بد نام آن پهلوان / دلیر و سپه تاز و روشن روان -

ورازاد*، از گردان تورانی - سی هزار سرباز داشت و در نبرد خونخواهی سیاوش ، با فرامرز جنگید.

ورازاد*، اسیر و کشته بدست فرامرزِ رستم:
 یکی نیزه زد بر کمر بند اوی/ که بگسست زیر زره بند او -
 چنان بر گرفتش ز زین خدنگ/ که گفتی یکی پشه دارد به چنگ -
بیفکند بر خاک و آمد فرود/ سیاووش را داد چندی درود -
 سر نامور دور کرد از تنش/ پر از خون بیالود پیراهنش -

بهادر امیرعضدی

نام و نشان بزرگان، از اسرار مگو - بخش هشتم - اسفندیار

برگزیده هایی از شاهنامه فردوسی 

***

نام و نشان بزرگان، از اسرار مگو -  بخش هشتم - اسفندیار

*** 

"خراد"، نام عاریه ایی اسفندیار: 

بخندید ارجاسب و بنواختش / گرانمایه تر پایگه ساختش - 

چه نامی، بدو گفت، "خراد"، نام / جهانجوی با رادی و شادکام -

 بفرمود کان کو گرامی ترست / وزین لشکر امروز نامی ترست -

 به ایوان خراد مهمان شوند / وگر می بود پاک مستان شوند -