نکوهش ِ آز، در شاهنامه، "بخش هفتم"

برگزیده هایی از شاهنامه ی فردوسی 

***

نکوهش ِ آز، در شاهنامه - "بخش هفتم"

***

 پرواز عقابهای کیکاووس:

ز روی زمین تخت برداشتند / ز هامون به ابر اندر افراشتند  -

 شنیدم که کاووس شد بر فلک / همی رفت تا بر رسد بر ملک - 

دگر گفت ازان رفت بر آسمان / که تا جنگ سازد به تیر و کمان -

 ز هر گونه‌ای هست آواز این / نداند بجز پر خرد راز این -

« پریدند بسیار و ماندند باز / چنین باشد آنکس که گیردش آز » -

 چو با مرغ پرنده نیرو نماند / غمی گشت پرها به خوی درنشاند - 

نگونسار گشتند ز ابر سیاه / کشان بر زمین از هوا تخت شاه -

« به بیشی نهادست مردم دو چشم / ز کمی بود پر ز درد و ز خشم » -

 نه آن ماند ای مرد دانا نه این / ز گیتی همه شادمانی گزین – 

اگر چند بفزاید از رنج گنج / همان گنج گیتی نیرزد به رنج – 

بهادر امیرعضدی