آشتی جویی رستم و مدارا با پیران در جنگ هماون

و.ک(280)

برگزیده هایی از شاهنامه فردوسی 

***

آشتی جویی رستم و مدارا با پیران در جنگ هماون:

وزین روی رستم یلان را بخواند / سخنهای بایسته چندی براند -

 تهمتن چنین گفت با بخردان / هشیوار و بیدار دل موبدان -

 کسی را که یزدان کند نیکبخت / سزاوار باشد ورا تاج و تخت -

 جهانگیر و پیروز باشد بجنگ / نباید که بیند ز خود زور چنگ - 

ز یزدان بود زور ما خود کییم / بدین تیره خاک اندرون بر چییم -

 بباید کشیدن گمان از بدی / ره ایزدی باید و بخردی -

 که گیتی نماند همی بر کسی / نباید بدو شاد بودن بسی -

 همی مردمی باید و راستی / ز کژی بود کمی و کاستی -

 چو پیران بیامد بر من دمان / سخن گفت با درد دل یک زمان -

 که از نیکوی با سیاوش چه کرد / چه آمد برویش ز تیمار و درد -

 فرنگیس و کیخسرو از اژدها / بگفتار و کردار او شد رها -

  ابا آنک اندر دلم شد درست / که پیران بکین کشته آید نخست -

 گنهکار یک تن نماند بجای / مگر کشته افگنده در زیر پای -

 و لیکن نخواهم که بر دست من / شود کشته این پیر با انجمن -

 که او را بجز راستی پیشه نیست / ز بد بر دلش راه اندیشه نیست - 

گر ایدونک باز آرد این را که گفت / گناه گذشته بباید نهفت -

 گنهکار با خواسته هرچ بود / سپارد بما کین نباید فزود -

 ازین پس مرا جای پیکار نیست / به از راستی در جهان کار نیست -

 نداریم گیتی بکشتن نگاه / که نیکی‌دهش را جز اینست راه -

 جهان پر ز گنجست و پر تاج و تخت / نباید همه بهر یک نیک‌بخت - 

چو بشنید گودرز بر پای خاست / بدو گفت کای مهتر راد و راست - 

ز جنگ آشتی بی‌گمان بهترست / نگه کن که گاوت بچرم اندرست -

بهادر امیرعضدی