برگزیده هایی از شاهنامه فردوسی

شتاب و فشار زندگی، تمرکز، حال، و دل و دماغ را از مردم گرفته تا بنشینند و دیوان شمس، حافظ، سعدی یا شاهنامه را بخوانند.این گزیده نگارش های مختصر و کم حجم، شاید روزنه ای باشد برای آشنایی و آشتی شهروندان ایران شهر عزیز، با مفاخر گذشته ی تاریخ میهن مان.

برگزیده هایی از شاهنامه فردوسی

نمودهای منحصر به فردِ فردوسی، از "نیایش"، و نه کرنش و استغاثه، در شاهنامه – ( بخش 11 ) فردوسی و توبه

برگزیده هایی از شاهنامه ی فردوسی
***

نمودهای منحصر به فردِ فردوسی، از "نیایش"، و نه کرنش و استغاثه، در شاهنامه – ( بخش 11 ) فردوسی و توبه

***

نیایش، در شاهنامه، همواره بر بنیاد "مهر" آگینِ سپاسمندی و پاسداشت ِ توجه و حمایت ِ یزدانِ دادگر استوارست. نه بر "کاهِ روی آبِ" تمنّای بخشایشِ گناه و سیاهکاری.

منش، روش، و کنش ِ سرداران و پهلوانان شاهنامه، بر سقف و ستون ِ راستی، خود باوری و اعتماد ِ به نفس بنا شده و بر همین مبنا، استغاثه، کرنش و لابه را بر نمی تابند - "بخش یازدهم"
***

فردوسی در شصت و سه سالگی بنا بر باور آئینی خود از بایستگی ِ توبه کردن و پالایش روح و روان خود میگوید ولی هرگز اشخاص (پرسناژ) های شاهنامه اش را گناهکار و در خور و بایسته ی توبه نمی بیند:

ایا شست و سه ساله مرد کهن / تو از باد تا چند رانی سخن -
همان روز تو ناگهان بگذرد / در توبه بگزین و راه خرد -
جهاندار زین پیر خشنود باد / خرد مایه باد و سخن سود باد -
اگر در سخن موی کافد همی / به تاریکی اندر ببافد همی -
گر او این سخنها که اندر گرفت / به پیری سرآرد نباشد شگفت -
به نام شهنشاه شمشیرزن / به بالا سرش برتر از انجمن -
زمانه به کام شهنشاه باد / سر تخت او افسر ماه باد -
کزویست کام و بدویست نام / ورا باد تاج کیی شادکام -

بزرگی و دانش ورا راه باد / وزو دست بدخواه کوتاه باد -

بهادر امیرعضدی

بهادر امیرعضدی - Bahador Amirazodi جمعه 22 شهریور 1398 ساعت 12:51