مهر پرستی (خورشید) آئین غالب، پیش از بر آمدن زرتشت و دین بهی.

و.ک(165)

 برگزیده هایی از شاهنامه فردوسی 

*** 

آئین گشتاسب، لهراسب و پیشینیان آنها، تا عهد ِ جمشید، پیش از برآمدن زرتشت، آئین مهر پرستی (خورشید) بوده ست:

چو گشتاسپ را داد لهراسپ تخت/فرود آمد از تخت و بربست رخت- 

به بلخ گزین شد بران نوبهار/که یزدان پرستان بدان روزگار- 

مران جای را داشتندی چنان/که مر مکه را تازیان این زمان- 

بدان خانه شد شاه یزدان پرست/فرود آمد از جایگاه نشست- 

ببست آن در آفرین خانه را/نماند اندرو خویش و بیگانه را- 

بپوشید جامه ی پرستش پلاس/خرد را چنان کرد باید سپاس- 

بیفگند یاره فرو هشت موی/سوی روشن دادگر کرد روی- 

همی بود سی سال خورشید را/برینسان پرستید باید خدای- 

نیایش همی کرد خورشید را/چنان بوده بد راه جمشید را-

کیش پهلوی( مهر پرستی)، آئین پیشینیان، شاهان پیش از گشتاسب بوده ست. 

***

بیدرفش و نام خواست فرستادگان ارجاسب، نامه ی ارجاسب را نزد گشتاسب می برند: 

 نوشت اندران نامه ی خسروی/نکو آفرینی خط یبغوی- 

که ای نامور شهریار جهان/فروزنده ی تاج شاهنشهان- 

سرت سبز باد و تن و جان درست/مبادت کیانی کمرگاه سست- 

ارجاسب، گشتاسب را از پیر مهتر فریب (زرتشت) بر حذر میدارد:

شنیدم که راهی گرفتی تباه/مرا روز روشن بکردی سیاه- 

بیامد یکی پیر مهتر فریب/ترا دل پر از بیم کرد و نهیب- 

سخن گفتنش از دوزخ و از بهشت/به دلت اندرون هیچ شادی نهشت- 

تو او را پذیرفتی و دینش را/بیاراستی راه و آیینش را-

ارجاسب، گشتاسب را بخاطر بر افکندن آئین شاهان پیشین، (پهلوی کیش)، نکوهش می کند: 

برافگندی آیین شاهان خویش/بزرگان گیتی که بودند پیش- 

رها کردی آن پهلوی کیش را/چرا ننگریدی پس و پیش را-

بهادر امیرعضدی