سخنرانی آغازین ِ اردشیر نکوکار بر تخت شاهی - 14

برگزیده هایی از شاهنامه ی فردوسی 

*** 

سخنرانی آغازین ِ اردشیر نکوکار* بر تخت شاهی 

***  

شاهان ایران، هنگام بر تخت شاهی نشستن، اساسنامه، مانیفست، برنامه و استراتژی سرحد داری خود را، با اعتماد به نفسی راستین، در قالب سخنرانی یا "خطابه" و نه "خطبه ی جلوس"* در میان می نهند و منتظر تایید نمی مانند.  

*** 

 چو بنشست بر گاه شاه اردشیر/بیاراست آن تخت شاپور پیر- 

کمر بست و ایرانیان را بخواند/بر پایه ی تخت زرین نشاند-

چنین گفت کز دور چرخ بلند/نخواهم که باشد کسی را گزند- 

جهان گر شود رام با کام من/ببینند تیزی و آرام من- 

ور ایدونک با ما نسازد جهان/بسازیم ما با جهان ِ جهان- 

برادر، جهان ویژه ما را سپرد/ازیرا که فرزند او بود خرد-

فرستم روان ورا آفرین/که از بدسگالان بشست او زمین- 

چو شاپور، شاپور گردد بلند/شود نزد او گاه و تاج ارجمند-

سپارم بدو گاه و تاج و سپاه/که پیمان چنین کرد شاپور شاه- 

من این تخت را پایکار وی ام/همان از پدر یادگار وی ام- 

شما یکسره داد یاد آورید/بکوشید و آیین و داد آورید- 

چنان دان که خوردیم و بر ما گذشت/چو مردی همه رنج ما باد گشت-

..........................................................................................

پ ن: 

* "خطبه ی جلوس"، در عهد سلطان های صفوی، عالمان، شاعران، ادیبان و یا ... "خطبه ی جلوس" را برای تایید شاه میخواندند. 

*  اردشیرِ نکوکار، برادر ِ  اورمزد نرسی و موبد، دستور و مشاور اورمزد نرسی و بعدها، شاپور ذوالاکتاف، پسر اورمزد نرسی: 

مر او را نکوکار زان خواندند/که هرکس تنآسان ازو ماندند- 

اردشیرِ نکوکار، شاه موقت ایران تا بزرگ شدن شاهپور ِ اور مزد نرسی یا شاپورذوالاکتاف