نقش رازگونه ی اژدها در شاهنامه - اژدها و گشتاسب - ۳

برگزیده هایی از شاهنامه ی فردوسی

***

گشتاسب و اژدها:

چو هیشوی کوه سقیلا بدید/به انگشت بنمود و خود را کشید-

خود و اهرن از جای گشتند باز/چو خورشید برزد سنان از فراز-

جهانجوی بر پیش آن کوه بود/که آرام آن مار نستوه بود- 

چو آن اژدها برز او را بدید /به دم سوی خویشش همی درکشید-

چو از پیش زین اندر آویخت ترگ/برو تیر بارید همچون تگرگ-

چو تنگ اندر آمد بران اژدها/همی جست مرد جوان زو رها-

سبک خنجر اندر دهانش نهاد/ز دادار نیکی دهش کرد یاد-

بزد تیز دندان بدان خنجرش/همه تیغها شد به کام اندرش-

به زهر و به خون کوه یکسر بشست/همی ریخت زو زهر تا گشت سست-

به شمشیر برد آن زمان دست شیر/بزد بر سر اژدهای دلیر-

همی ریخت مغزش بران سنگ سخت/ز باره درآمد گو نیکبخت-

بکند از دهانش دو دندان نخست/پس آنگه بیامد سر و تن بشست-

خروشان بغلتید بر خاک بر/به پیش خداوند پیروزگر-