نقش رازگونه ی اژدها در شاهنامه - اژدها و بهرام گور - ۷

برگزیده هایی از شاهنامه ی فردوسی

***

بهرام گور و اژدها

***

شنگل، شاه هند، به بهرام بد گمان ست و از او احساس خطر میکند. به همین خاطر به برداشتن بهرام از سر راه خود می اندیشد:

چنین گفت شنگل به یاران خویش/بدان تیزهش رازداران خویش-

که من زین فرستاده ی شیرمرد/گهی شادمانم گهی پر ز درد-

گر از نزد ما سوی ایران شود/ز بهرام قنوج ویران شود-

چو کهتر چنین باشد و مهتر اوی/نماند برین بوم ما رنگ و بوی-

همه شب همی کار او ساختم/یکی چاره ی دیگر انداختم-

فرستمش فردا بر اژدها/کزو بیگمانی نیابد رها-

نباشم نکوهیده ی کار اوی/چو با اژدها خود شود جنگجوی - 

بدو گفت شنگل که چندین بلاست/بدین بوم ما در یکی اژدهاست-

به خشکی و دریا همی بگذرد/نهنگ دم آهنگ را بشمرد-

توانی مگر چاره یی ساختن/ازو کشور هند پرداختن؟-

به ایران بری باژ هندوستان/همه مرز باشند همداستان؟-

بهرام می پذیرد:

به ایرانیان گفت بهرام گرد/که این را به دادار باید سپرد-

مرا گر زمانه بدین اژدهاست/به مردی فزونی نگیرد نه کاست – 

کمان را به زه کرد و بگزید تیر/که پیکانش را داده بد زهر و شیر-

بران اژدها تیرباران گرفت/چپ و راست جنگ سواران گرفت-

به پولاد پیکان دهانش بدوخت/همی خار زان زهر او برفروخت-

دگر چار چوبه بزد بر سرش/فرو ریخت با زهر خون از برش-

تن اژدها گشت زان تیر سست/همی خاک را خون زهرش بشست-

یکی تیغ زهرآبگون برکشید/به تندی دل اژدها بردرید-

به تیغ و تبرزین بزد گردنش/به خاک اندر افگند بیجان تنش-

به گردون سرش سوی شنگل کشید/چو شاه آن سر اژدها را بدید -