خاکساری و فروتنی، خوی و منش ِ پهلوانان و شاهان ِ شاهنامه فردوسی ست – ( بخش ۳)

برگزیده هایی از شاهنامه ی فردوسی

***

خاکساری و فروتنی، خوی و منش ِ پهلوانان و شاهان ِ شاهنامه فردوسی ست – ( بخش ۳)

***

در شاهنامه، خاکساری و فروتنی، افتادگی و متانت، خوی و منش و رسمی نا نوشته، راستین و روا و روان ست بین پهلوانان و شاهان، که در قامت خاکبوسی، آستان بوسی، کتف و یال و دست و بازو بوسی و ... رخ می نمایاند.  

***

رستم رویاروی کیکاووس:

 چو کاووس در شهر ایران رسید / ز گرد سپه شد هوا ناپدید- 

برآمد خروش از در پیلتن/  بزرگان لشکر شدند انجمن -

همه شادمان نزد شاه آمدند / بران نامور پیشگاه آمدند -

تهمتن بیامد به سر بر کلاه/  نشست از بر تخت نزدیک شاه- 

سزاوار او شهریار زمین/   کی خلعت آراست با آفرین -

ازان پس برو آفرین کرد شاه/  که بی‌تو مبیناد کس پیشگاه -

دل تاجداران به تو گرم باد/  روانت پر از شرم و آزرم باد- 

فرو برد رستم ببوسید تخت/  بسیچ گذر کرد و بربست رخت- 

خروش تبیره برآمد ز شهر/  ز شادی به هرکس رسانید بهر -

بشد رستم زال و بنشست شاه/  جهان کرد روشن به آیین و راه- 

به شادی بر تخت زرین نشست/  همی جور و بیداد را در ببست -

* 

گیو گودرز رویاروی فرنگیس:

فرنگیس چون روی بهزاد دید / شد از آب دیده رخش نا پدید- 

دو رخ را به یال و برش بر نهاد/  ز درد سیاوش بسی کرد یاد - 

 چنین گفت با گیو کای برده رنج / ببین تا ز گوهر چه خواهی ز گنج- 

 ز دینار وز گوهر شاهوار / ز یاقوت وز تاج گوهرنگار -

 ببوسید پیشش زمین پهلوان/  بدو گفت کای مهتر بانوان - 

 همه پاسبانیم و گنج آن تست/  فدی کردن جان و رنج آن تست -

بهادر امیرعضدی