برگزیده هایی از شاهنامه ی فردوسی
***
نمودهای منحصر به فردِ فردوسی، از "نیایش"، و نه کرنش و استغاثه، در شاهنامه – ( بخش 10 ) ستایش رستم، "یزدان پاک" را پس از پیروزی در نبرد هماون.
***
شاهان و پهلوانان در شاهنامه، بنا به رسمی نا نوشته و معمول پس از نیایش، به پاس پیروزی شان به میگساری می نشینند.
***
نیایش، در شاهنامه، همواره بر بنیاد "مهر" آگینِ سپاسمندی و پاسداشت ِ توجه و حمایت ِ یزدانِ دادگر استوارست. نه بر "کاهِ روی آبِ" تمنّای بخشایشِ گناه و سیاهکاری.
منش، روش، و کنش ِ سرداران و پهلوانان شاهنامه، بر سقف و ستون ِ راستی، خود باوری و اعتماد ِ به نفس بنا شده و بر همین مبنا، استغاثه، کرنش و لابه را بر نمی تابند - "بخش دهم"
***
رستم پس از پیروزی در نبرد هماون، یزدان پاک را سزاوار ستایش می بیند:
کنون گر همه پیش یزدان پاک/بغلتیم با درد یک یک بخاک-
سزاوار باشد که او داد زور/بلند اختر و بخش کیوان و هور-
مبادا که این کار گیرد نشیب/مبادا که آید بما بر نهیب-
کنون جامهٔ رزم بیرون کنید/بآسایش آرایش افزون کنید-
غم و کام دل بیگمان بگذرد/زمانه دم ما همی بشمرد-
همان به که ما جام می بشمریم/بدین چرخ نامهربان ننگریم-
سپاس از جهاندار پیروزگر/کزویست مردی و بخت و هنر-
کنون می گساریم تا نیمشب/بیاد بزرگان گشاییم لب-
سزد گر دل اندر سرای سپنج/نداریم چندین بدرد و به رنج-
بهادر امیرعضدی