خون به خون شستن در شاهنامه

و.ک(099)

بر گزیده هایی از شاهنامه ی فردوسی

***

 خون به خون شستن در شاهنامه

***

کین خواهی، کینه می زاید و کینه، جنگ و ستیز و بفرجام، ایجاب ِ خون را به خون شستن
***
گودرز در پاسخ نامه پیران، از کین خواهی ِ خون به ناحق ریخته شده ی سیاووش و هفتاد پور ِ گزین خودش می گوید و بر کوس چنگ می نوازد:
ازان پس چنین گفت پیش سپاه/که گودرز را دل نیامد براه-
ازان خون هفتاد*۱ پور گزین/نیآرامدش یک زمان دل ز کین-

کین خواهی گودرز، کینه می زاید و آتش خونخواهی پیران نیز گُر می گیرد:
گر ایدونک او بر گذشته سَخُن/بنوی همی کینه سازد ز بُن-
چرا من بکین برادر کمر/نبندم نخارم ازین کینه سر-
هم از خون نهصد*۲ سر نامدار/که از تن جدا شد گه کارزار-
که اندر بر و بوم ترکان دگر/سواری چو هومان نبندد کمر-
چو نستیهن آن سرو سایه فگن/که شد ناپدید از همه انجمن-

و کینه، جنگ و ستیز می پرود و فرجام ِ ناگزیر ِ خون را به خون شستن:
بباید کنون بست ما را کمر/نمانم بایرانیان بوم و بر-

بنیروی یزدان و شمشیر تیز/برآرم ازان انجمن رستخیز-

..........................................................................

پ ن:

*۱ هفتاد نفر از پسران و نوه های گودرز در جنگ پشن کشته می شوند:
 ازیشان ببارید گودرز خون/ که بودند کشته بخاک اندرون-
بدو گفت بنگر که از بخت بد/ همی بر سرم هر زمان بد رسد-
درین جنگ پور و نبیره نماند/ سپاه و درفش و تبیره نماند-

  ۲ * کشته شدگان از تخمه ی پیران در نبرد پشن:
چو شد رزم گودرز و پیران درشت / چو نهصد تن از تخم پیران بکشت -
و
ز خویشان پیران چو نهصد سوار / کم آمد برین روز در کارزار -     

بهادر امیرعضدی