برگزیده هایی از شاهنامه ی فردوسی
***
اغراق یا بزرگنمایی در شاهنامه ی فردوسی - بخش دوم
***
اغراق و بزرگنمایی، شگردی هنرمندانه که ردّ و نشان آن را در بسیاری از هنرها از جمله کاریکاتور، مینیاتور، سینما، تاتر، شعر(بویژه غزل)، داستان و ... می توان دید. اغراق، جلوه یی ست از هنر که برای ملموس و مشهود کردن یک واقعیت، آن را پر رنگ و لعاب تر و فراتر از اصل ِ همان واقعیت به رخ می کشد. نبوغ فردوسی در بکار گیری شگرد ِ اغراق، بسیار در شاهنامه دیده می شود. اغراق یکی از ارکان شاهنامه ست.
***
فرازهایی از اغراق در شاهنامه ی فردوسی
***
چو هر دو سپاه اندر آمد ز جای/تو گفتی که دارد در و دشت پای-
سیه شد ز گرد سپاه آفتاب/ز پیکان الماس و پر عقاب-
ز بس نالهٔ بوق و گرد سپاه/ز بانگ سواران در آن رزمگاه-
همی آب گشت آهن و کوه و سنگ/بدریا نهنگ و بهامون پلنگ-
زمین پرزجوش و هوا پر خروش/هژبر ژیان را بدرید گوش-
جهان سر بسر گفتی از آهنست/وگر آسمان بر زمین دشمنست-
بهر جای بر توده چون کوه کوه/ز گردان و ایران و توران گروه-
همه ریگ ارمان سر و دست و پای/زمین را همی دل برآمد ز جای-
همه بوم شد زیر نعل اندرون/چو کرباس آهار داده بخون-