وصف گنگ دژ، بهشت گنگ سیاوش

و.ک(058)

برگزیده هایی از شاهنامه ی فردوسی

***
وصف بهشت گنگ سیاوش، در ناحیه ی قبچاق باشی، که افراسیاب در برابر سپاه کیخسرو به سرداری رستم، به بهشت گنگ عقب نشینی کرد و از فغفور چین کمک خواست: 
بران بارهٔ دژ نپرد عقاب/نبیند کسی آن بلندی بخواب-
خورش هست و ایوان و گنج و سپاه/ترا رنج بدخواه را تاج و گاه-
همان بوم کو را بهشتست نام/همه جای شادی و آرام و کام-
بهر گوشه ای چشمهٔ آبگیر/ببالا و پهنای پرتاب تیر-

بیامد بدلشاد ببهشت گنگ/ابا آلت لشکر و ساز جنگ-
همی گشت بر گرد آن شارستان/بدستی ندید اندرو خارستان-
یکی کاخ بودش سر اندر هوا/برآوردهٔ شاه فرمان روا-
یکی نامه نزدیک فغفور چین/نبشتند با صد هزار آفرین-

.....................................

پ ن:

(*) گنگ دژ،  
بنا بر بندهش، گنگ دژ در چندین فرسنگی دریای اساطیری فراخکرت است و بنا بر مینو خرد، در جانب مشرق نزدیک ستاره ی ستویس(یشتها جلد 1، ص 219 و 220).  

شاهرخ مسکوب در سوگ سیاوش، ص، 148

گنگ دژ، جای پادشاهی پشوتن گشتاسپان است.

شاهرخ مسکوب در سوگ سیاوش، ص، 149:

بهادر امیرعضدی