برگزیده هایی از شاهنامه فردوسی
شتاب و فشار زندگی، تمرکز، حال، و دل و دماغ را از مردم گرفته تا بنشینند و دیوان شمس، حافظ، سعدی یا شاهنامه را بخوانند.این گزیده نگارش های مختصر و کم حجم، شاید روزنه ای باشد برای آشنایی و آشتی شهروندان ایران شهر عزیز، با مفاخر گذشته ی تاریخ میهن مان.برگزیده هایی از شاهنامه فردوسی
شتاب و فشار زندگی، تمرکز، حال، و دل و دماغ را از مردم گرفته تا بنشینند و دیوان شمس، حافظ، سعدی یا شاهنامه را بخوانند.این گزیده نگارش های مختصر و کم حجم، شاید روزنه ای باشد برای آشنایی و آشتی شهروندان ایران شهر عزیز، با مفاخر گذشته ی تاریخ میهن مان.
پند های شاهنامه فردوسی - بخش (۲۷) - پند فردوسی، گریزی از جبر ِ دهر(اراده یزدان) نیست
برگزیده هایی از شاهنامه ی فردوسی
***
پند های شاهنامه فردوسی - بخش (۲۷) - جبر اندیشی فردوسی.
***
گزیده پندهایی در لا به لای گفتار ها و متن شاهنامه، که حکیم بزرگوار طوس، بیشتر در آغاز و فرجام داستان هایش لب به سخن می گشاید.
***
پند فردوسی، گریزی از جبر ِ دهر(اراده یزدان) نیست:
چو یزدان چنین راند اندر بوش/بران بود چرخ روان را روش-
کس از داد یزدان نیابد گریغ/وگر چه بپرد برآید به میغ-
سنان گر بدندان بخاید دلیر/بِدرّد ز آواز او چرم ِ شیر،
گرفتار فرمان یزدان بود/وگر چند دندانش سندان بود-
پند فردوسی، جهان را اعتباری نیست:
زمانه سراسر فریبست و بس/بسختی نباشدت فریادرس-
جهان را نمایش چو کردار نیست/سپردن بدو دل سزاوار نیست-
بهادر امیرعضدی
مقام و شان انسان از زبان زال زر
و.ک(119)
برگزیده هایی از شاهنامه فردوسی
***مقام و شان انسان از زبان زال زر:
ز چرخ بلند اندر آمد سخُن/سراسر همین است گیتی ز بُن-
زمانه به مردم شد آراسته/وزو ارج گیرد همی خواسته-
خدایی دیگر و متفاوت، از دید زال
و.ک(120)
برگزیده هایی از شاهنامه فردوسی
***خدایی دیگر و متفاوت، از دید زال:
خداوند گردنده خورشید و ماه/روان را به نیکی نماینده راه -
بدویست گیهان خرم به پای/همو داد و داور به هر دو سرای-
بهار آرد و تیرماه و خزان/برآرد پر از میوه دار رزان-
جوان داردش گاه با رنگ و بوی/گهش پیر بینی دژم کرده روی-
ز فرمان و رایش کسی نگذرد/پی مور بی او زمین نسپرد-
بهادر امیرعضدی
وصف سیمای زال
برگزیده هایی از شاهنامه فردوسی
***
وصف سیمای زال:
نهادند دینار و گوهر به پیش/بپرسید رودابه از کم و بیش-
پری چهره هر پنج بشتافتند/چو با ماه جای سخن یافتند-
که مردیست برسان سرو سهی/همش زیب و هم فر شاهنشهی-
همش رنگ و بوی و همش قد و شاخ/سواری میان لاغر و بر فراخ-
دو چشمش چو دو نرگس قیرگون/لبانش چو بسد رخانش چو خون-
کف و ساعدش چو کف شیر نر/هیون ران و موبد دل و شاه فر-
سراسر سپیدست مویش برنگ/از آهو همین است و این نیست ننگ-
سر جعد آن پهلوان جهان/چو سیمین زره بر گل ارغوان-
بهادر امیرعضدی
روشن بینی(مدرنیسم) و خردمندی سیندخت
و.ک(121)
برگزیده هایی از شاهنامه فردوسی
***روشن بینی(مدرنیسم) و خردمندی سیندخت
***
راز ِ دیدار و خلوت ِ رودابه با زال بر سیندخت، آشکار می شود:
سخن بر چه سانست و آن مرد کیست/که زیبای سربند و انگشتریست-
بدین نام ِ بد، دادخواهی به باد/چو من زاده‌ام دخت هرگز مباد-
رودابه، سرافکنده و شرمسار ست، ندای دل را به گوش مادرش سیندخت می رساند و از نشستن ِ مهر زال بر دل می گوید:
زمین دید رودابه و پشت پای/فرو ماند از خشم مادر به جای-
فرو ریخت از دیدگان آب مهر/به خون دو نرگس بیاراست چهر-
به مادر چنین گفت کای پر خرد/همی مهر جان مرا بشکرد-
مرا مام فرخ نزادی ز بن/نرفتی ز من نیک یا بد سخن-
سپهدار دستان به کابل بماند/چنین مهر اویم بر آتش نشاند-
چنان تنگ شد بر دلم بر جهان/که گریان شدم آشکار و نهان-
نخواهم بدن زنده بی‌روی او/جهانم نیرزد به یک موی او-
بدان کو مرا دید و بامن نشست/به پیمان گرفتیم دستش بدست-
سیندخت شکیبا و با متانت، گوش ِ جان به ندای دل و روح شیدای رودابه می سپارد و با درک و درایت و درد آشنای دلدادگی، به همدردی با رودابه می پردازد و باور ِ پاکی ِ عشق ِ رودابه به زال را به جان می پذیرد:
فروماند سیندخت زان گفت‌گوی/پسند آمدش زال را جفت اوی-
چنین داد پاسخ که این خُرد نیست/چو دستان ز پرمایگان گُرد نیست-
بهادر امیرعضدی